هيچگاه با ملا و چپ ميانه خوشي نداشتم. از وقتي خودم را شناختم و با سياست آشنا شدم عاشق انقلاب مشروطه و ستايشگر مبارزان راه مشروطه و شرافت ملي سرداران مردمي آن نهضت بزرگ همچون ستار خان و باقر خان بودم. شايد اين به آذري بودن من مربوط ميشود كه حراست از ثمره خون شهداي آن نهضت بزرگ ملي ميهني را مانند مبارزان آذربايجاني صدر مشروطه وظيفه ملي خود بحساب مياورم. با وجود آنكه از ناراضيان نظام گذشته بودم اما هرگز راضي به سرنگوني آن نبودم. خواهان اجراي قانون اساسي مشروطه و مشاركت مردم در تعيين سرنوشت سياسي خود بودم نه يك انقلابي و سرنگوني طلب. به همين علت هم نه تنها حتا در يك تظاهرات به نفع روح الله خميني شركت نكردم، بلكه در زمان استقرار وي در نوفل لوشاتو، يعني حتا قبل از آمدن وي به ايران، بدليل مخالفت با آخونديسم ، در آن جو مسموم و دور از تعقل، حتا نزديكترين كسانم نيز مرا بدليل نفرتم از اين ملای شياد طرد كردند. براي اين مسئله ده ها شاهد زنده دارم كه در حال حاظر از من شرم دارند. اما چه فايده !؟

 تا زمان خروجم از ايران مشكلات زيادي با اين نظام ننگين داشتم كه شرح همه آنها مثنوي هفتاد من كاغذ خواهد شد. همينقدر مينويسم که در تمامی اين سالهای سياه حتا يک روز از مبارزه با نظام دستاربندان برای آزادی ميهن عزيزتر از جانم باز نيستاده ام. اعتقاد عميق دارم اگر كاري از سر عشق واعتقاد باشد نيازي به شرح شجاعت و خود را به رخ ديگران كشيدن نيست. اطمينان داشته باشيم كه پرونده همه ما در فردای ميهن در پيشگاه ملت بزرگ ايران باز خواهد بود. هيچ ادعايي ندارم و نخواهم داشت. تنها آرزويم پس از نجات مردم کشورم يك مرگ  شرافتمندانه است. زيرا از آندسته افراد هستم كه به بعد از مرگ خود و به قضاوت ديگران از پس مرگم بسيار اهميت ميدهم.تاريخ وآيندگان در مورد همه ما داوري خواهند كرد

 باري ! از بدو آوارگي فعاليت خود را با هواداري از نهضت مقاومت ملي ايران به رهبري بزرگمرد تاريخ معاصر ايران زنده ياد دكتر شاپور بختيار دنبال كردم. ضمناً در آن زمان كه شوراي مقاومت ملي ايران تقريباً تمامی گروهها و منفردين را در خود جاي داده بود و قويترين احتمال براي بزير كشيدن نظام آخوندی بود و سازمان مجاهدين نيز هنوز اين شورا را قبضه نكرده بود به مدت دو سال يعني سالهاي هشتادو نه و نود ميلادي هوادار آن شورا بودم. اما هرگز نه عضو شورا بودم و نه حتا يكروز عضويت سازمان مجاهدين را داشتم

تنها كار قابل ذكر من براي آن شورا شركت در يك تظاهرات بزرگ متشكل از همه گروههاي آنروز شورا در شهر بن آلمان بود. لازم بذكر است كه آنزمان آنچنان خصومت و برخوردي بين شورا و نهضت مقاومت وجود نداشت و اپوزيسيون هنوز اينگونه بجان هم نيفتاده بودند و همه كوششها در جهت براندازي رژيم بود

 بعد از ذبح اسلامي شدن دكتر بختيار و سروش كتيبه بدست جنايتكاران تهي از شرف نظام دستار بندان، بمدت دو سال مسئول و برنامه نويس و گوينده راديو صداي ميهن در سوئد بودم. اين راديو اولين راديو ملي ميهني بود كه مستقيماً نظام کثيف دستاربندان را در ايران مورد حمله قرار ميداد. بي پرده ميگويم كه در آن راديو نه تنها دفاعي از پادشاه فقيد و شاهزاده رضا پهلوي نميشد، بلكه حتا نظام گذشته در کنار نظام فعلي بعلت عدم اجراي قانون اساسي مشروطه مورد شديدترين حملات نيز قرار ميگرفت. اين نيز نا گفته نماند كه در تمامي اين سالها مقالات متعددی بزبانهاي آلماني و فارسي در مطبوعات مختلف نوشته ام كه شايد بيشترين بخش آن بزبان فارسي در مجله هفت روز هفته چاپ لندن باشد كه در آنزمان هادي خرسندي، عليرضانوري زاده، نوري علاء ، شيرين رضويان، فرزانه تاييدي ، فخري نيكزاد، ايرج جنتي عطايي ، دكتر اربابي و چند تن ديگر از همكاران آن نشريه بودند

در ميان آثار قلمي من نيز حمله به قانون شكني نظام گذشته ايران كم يافت نميشود. بزرگترين مخالفت من با نظام گذشته بعلت نا ديده انگاشتن آن بخش از قانون اساسي مشروطه بود كه مشاركت ملت در تعيين سرنوشت سياسي خود را با فرمايشي كردن انتخابات ناديده ميگرفت و هنوز هم بر سر اين حرف و عقيده خود استوار ايستاده ام. با نظام گدشته سر مخالفت داشتم اما لحظه اي فريب روح الله خميني را نخورده ام و هرگز از نظام من درآري و خونريز و ضد ملي وي در مقابل نظام مشروطه ناقص پيشين حمايت نكرده ام. اعتقاد داشتم و دارم كه ما نيازمند يك رفرم بوديم كه با بروي كار آمدن دولت زنده ياد دكتر بختيار بدان دست پيدا كرديم. بعد از آن هرچه كه بوده و هست چيزي بجز تخريب كشور و نابودي ملت ايران نبوده و نيست

 چند سالی  بيشتر نيست كه از شاهزاده رضا پهلوي حمايت ميكنم. گرچه امروزه پادشاه پيشين را بخاطرت خدماتش به ايران تحسين ميكنم ، ليكن احترام و حمايتم از شخص شاهزاده بخاطر پدرشان نيست. فرزند محمد رضاشاه فقيد و شاهزاده بودن ايشان يك واقعيت است. اما اينها ملاك خوبي و بدي نيست. براي بنده خود آقاي رضاپهلوي هستند كه اهميت دارند نه نژاد و نسب ايشان. ايشان اگر فرزند يك كارگر عادي هم بودند باز هم به همين اندازه محترم و شريف بودند. اينجانب تا اينجاي كار شاهزاده رضا پهلوي را خردمند ترين و دموكرات ترين و همينطور مردم دوست ترين و وطن پرست ترين رهبر سياسي تاريخ ايران ميدانم

 جاده رسيدن به آزادي و حاكميت مردمي بسيار طولاني و پر پيچ و خم است. اگر اتفاق غير مترقبه اي رخ ندهد و افراد نابخرد و فرد پرست مانع نگردند، ملت ما با ايشان بسوي آزادي و دموكراسي راه خواهند افتاد. تاريخ اين ادعا را به اثبات خواهد رساند. در مقطع پنجاه و هفت بعنوان يك شهروند علاقمند به سرافرازي كشور و ملتمان همين اعتقاد را نسبت به بختيار داشتم از اينروي بود كه با تمام هستي خود از دولت بختيار جانبداري كردم. گرچه كاري از پيش نبردم اما در پيش وجدانم احساس شرم و سر افكندگي نميكنم. به باور من امروز شاهزاده رضا پهلوي همان دكتر بختيار زمان است، او نيز براي نجات كشورش تمام عقده ها و كينه ها را به كناري نهاده بود.او حتا از سر خون پدر خود نيز براي نجات ملتش در گذشته بود

من بعنوان يك دوستار صادق زنده ياد دكتر محمد مصدق ، شاپور بختيار را تنها شاگرد خلف وي بحساب مياورم. مصدقي كه من او را ميشناسم  هرگز انساني نبود كه مصالح ملت و ميهنش را قرباني عناد و كين ورزي شخصي خود نمايد.عميقاً اعتقاد دارم اگر طول عمر گرانبهايش به سال پنجاه و هفت ميرسيد همان كاري را براي نجات ميهن انجام ميداد كه بختيار انجام داد و اگر امروز زنده بود براي نجات ملت ايران از شاهزاده رضا پهلوي حمايت مينمود. درود تاريخ برخادمين ملك و ملت باد ! تحليل شخص من از اوضاع كنوني ميهن اينست كه كشور ما هم اكنون بيش از هر زمان ديگر در معرض خطرات گوناگون قرار دارد. اميدي به افراد كر و كور نسل قبلي كه عقده هاي تاريخي خود را بيش از ميهن و مردم فلكزده ايران دوست ميدارند نيست. آنان يكبار همه چيز را قرباني كينه خود كردند و امروز به غريقي ميمانند كه ديگران را هم ميخواهند با خود به غرقآب كشند. آنها در همان كين ورزيهاي چركين پار و پيرار خود در بدبختي و دربدري مدفون خواهند شد

 ای عزيزان ! رها كنيم گذشته ها را !  نسل كنوني بايد از خطا هاي خانمان برباده پيشينيان خود بياموزد و مسئوليت تاريخي خود را در يابد. امروز روز انتقام كشي و تفرقه نيست. دشمن غدار و ضد ايراني خون ملت ما را در شيشه كرده است. وقت تنگ است. امروز فرصت يگانه اي بدست افراد ملت دوست وميهن پرست افتاده تا با حمايت بيدريغ از شاهزاده رضا پهلوي بتوانند مردم در بند خود را از اين رنج و حرمان و نكبت رهايي بخشند